Terug in NL
Door: Geiske
Blijf op de hoogte en volg Geiske
20 Augustus 2010 | Nederland, Leiden
Dit is mijn laatste reisverslag. Geschreven vanaf de Zaanstraat, terwijl ik bij aan het komen ben van de reis en de reverse culture shock. Geen lange busreizen door prachtige landschappen meer, geen hostels vol interessante mensen, en het is geen aangename of onaangename verrassing wat ik vandaag ga eten. Maar ook geen mooie dames met pluizig okselhaar, rochelende mannen met halfontblote bovenlichamen en smerige toiletten waar je met z'n allen op een rijtje zit. Het is geweldig om weer altijd te kunnen douchen en naar een schoon toilet te kunnen. En om Arale weer te zien en met jullie bij te kunnen kletsen! Het voelt allemaal nog onwerkelijk, en ik was nog lang niet klaar met reizen.
De laatste week verliep anders dan gepland - alweer. Na een halve dag zoeken, bleek de klimgids die ochtend voor twee maanden naar de VS vertrokken. Geen week klimmen dus. Omdat ik de 18e vanaf Lijiang naar Chengdu moest vliegen, had ik ook geen tijd meer om ergens anders heen te gaan. De reistijden zijn te lang. In plaats daarvan heb ik een week lang niets gedaan en boeken gelezen - midden in China Haruki Murakami en Jonathan Franzen gevonden. Ook niet verkeerd. Dali was te toeristisch en oppervlakkig, dus ik ben halfverwege de week naar Lijiang gegaan. Dat is ook erg toeristisch, maar heeft ergens toch nog wat echts. De oude binnenstad van Lijiang bestaat uit nauwe, kronkelende straatjes en kanalen, waarlangs de huizen op elkaar gepakt staan. De meeste huizen hebben een binnenplaats, met planten, muurschilderingen en relaxte stoelen. De Chinese toeristen blijven allemaal in dezelfde paar straten, en daarbuiten kan je uren rondzwerven zonder duwende mensen en de honderden souvenirwinkels. Op een van de wandelingen kwamen we (Lany en ik) langs een kunstatelier, vol heftige schilderijen. We raakten aan de praat met de kunstenaar. Geen idee hoe want wij spraken geen Chinees en de kunstenaar geen Engels, maar op de een of andere manier werkte het. Uiteindelijk hebben we daar een paar uur gezeten, gepraat en thee gedronken. Het hostel in Lijiang was een attractie op zich. Mama Naxi is de baas. Ze staat er op dat je haar mama noemt, en haar man is baba. Als je in de gemeenschappelijke ruimte zit wordt je regelmatig gesommeerd om thee of vers vruchtensap te komen halen. En ik bedoel echt gesommeerd: "nee, dank je" is geen antwoord. Het hostel is een grote chaos waar constant van alles gebeurt, terwijl mama er bovenuit schreeuwt. De gasten die weggaan worden omhelsd en krijgen een banaan mee voor de reis. Hilarisch, totdat je zelf in de houdgreep mag.
De terugreis was lang. Eerst van Lijiang naar Chengdu, een nacht in een hostel, en daarna een 11 uur vliegen van Chengdu naar Schiphol. Toen ik eindelijk in m'n vliegtuigstoel zat (beenruimte in economy class leek riant na weken van Chinese bussen), probeerde een man me te vertellen dat ik op zijn plek zat. Ik liet hem mijn boarding pass zien voor stoel 14B, maar hij bleek ook een boarding pass voor 14B te hebben. Oeps. De oplossing was fantastisch: ik mocht door naar 3G, business class. Maar in plaats van business class bleek dat eerste klas te zijn. Wat een luxe. Ik had een stoel waaraan je alles kan verstellen, hij kon zelfs horizontaal uitklappen tot bed. Drankje voor het opstijgen, tafelkleden en porcelein. En of ik als dessert de chocolademousse, honing-cheesecake, vers fruit of het kaasplankje wilde. Wat een contrast met de weken ervoor.
Ik ben sinds gisteravond weer thuis. Dus hopelijk tot snel!
De laatste week verliep anders dan gepland - alweer. Na een halve dag zoeken, bleek de klimgids die ochtend voor twee maanden naar de VS vertrokken. Geen week klimmen dus. Omdat ik de 18e vanaf Lijiang naar Chengdu moest vliegen, had ik ook geen tijd meer om ergens anders heen te gaan. De reistijden zijn te lang. In plaats daarvan heb ik een week lang niets gedaan en boeken gelezen - midden in China Haruki Murakami en Jonathan Franzen gevonden. Ook niet verkeerd. Dali was te toeristisch en oppervlakkig, dus ik ben halfverwege de week naar Lijiang gegaan. Dat is ook erg toeristisch, maar heeft ergens toch nog wat echts. De oude binnenstad van Lijiang bestaat uit nauwe, kronkelende straatjes en kanalen, waarlangs de huizen op elkaar gepakt staan. De meeste huizen hebben een binnenplaats, met planten, muurschilderingen en relaxte stoelen. De Chinese toeristen blijven allemaal in dezelfde paar straten, en daarbuiten kan je uren rondzwerven zonder duwende mensen en de honderden souvenirwinkels. Op een van de wandelingen kwamen we (Lany en ik) langs een kunstatelier, vol heftige schilderijen. We raakten aan de praat met de kunstenaar. Geen idee hoe want wij spraken geen Chinees en de kunstenaar geen Engels, maar op de een of andere manier werkte het. Uiteindelijk hebben we daar een paar uur gezeten, gepraat en thee gedronken. Het hostel in Lijiang was een attractie op zich. Mama Naxi is de baas. Ze staat er op dat je haar mama noemt, en haar man is baba. Als je in de gemeenschappelijke ruimte zit wordt je regelmatig gesommeerd om thee of vers vruchtensap te komen halen. En ik bedoel echt gesommeerd: "nee, dank je" is geen antwoord. Het hostel is een grote chaos waar constant van alles gebeurt, terwijl mama er bovenuit schreeuwt. De gasten die weggaan worden omhelsd en krijgen een banaan mee voor de reis. Hilarisch, totdat je zelf in de houdgreep mag.
De terugreis was lang. Eerst van Lijiang naar Chengdu, een nacht in een hostel, en daarna een 11 uur vliegen van Chengdu naar Schiphol. Toen ik eindelijk in m'n vliegtuigstoel zat (beenruimte in economy class leek riant na weken van Chinese bussen), probeerde een man me te vertellen dat ik op zijn plek zat. Ik liet hem mijn boarding pass zien voor stoel 14B, maar hij bleek ook een boarding pass voor 14B te hebben. Oeps. De oplossing was fantastisch: ik mocht door naar 3G, business class. Maar in plaats van business class bleek dat eerste klas te zijn. Wat een luxe. Ik had een stoel waaraan je alles kan verstellen, hij kon zelfs horizontaal uitklappen tot bed. Drankje voor het opstijgen, tafelkleden en porcelein. En of ik als dessert de chocolademousse, honing-cheesecake, vers fruit of het kaasplankje wilde. Wat een contrast met de weken ervoor.
Ik ben sinds gisteravond weer thuis. Dus hopelijk tot snel!
-
20 Augustus 2010 - 18:57
Esz:
Welkom terug!!! -
20 Augustus 2010 - 19:14
Maddy:
Ha Geiske, wat heb je veel meegemaakt, wow! Welcome back ;-) !
Maddy -
23 Augustus 2010 - 07:27
Barry:
Fijn dat je weer behouden bent teruggekeerd. Al had ik je een langere trektocht MET wandelingen van harte gegund! -
23 Augustus 2010 - 18:13
Ruben:
Ha Geiske, welkom terug! Ben benieuwd naar je foto's bij je verhalen.
Groet!
Ruben -
25 Augustus 2010 - 11:21
Anna:
he Geiske
Leuk om te kunnen volgen waar je was steeds, bijzondere reis heb je gemaakt! Anna -
26 Augustus 2010 - 06:13
Marieke:
Ha Geiske,
Welkom terug, ook al was je nog niet uitgereisd. Ik hoop dat je heel erg hebt genoten en er weer tegenaan kan in NL. Sterkte ook weer bij de artsen. ik denk aan je.
Veel liefs, Marieke (en Mark)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
